I was five and he was six
We rode on horses made of sticks
He wore black and I wore white
He would always win the fight
Bang bang, he shot me down
Bang bang, I hit the ground
Bang bang, that awful sound
Bang bang, my baby shot me down.
Seasons came and changed the time
When I grew up, I called him mine
He would always laugh and say
“Remember when we used to play?”
Bang bang, I shot you down
Bang bang, you hit the ground
Bang bang, that awful sound
Bang bang, I used to shoot you down.
Music played, and people sang
Just for me, the church bells rang.
Now he’s gone, I don’t know why
And till this day, sometimes I cry
He didn’t even say goodbye
He didn’t take the time to lie.
Bang bang, he shot me down
Bang bang, I hit the ground
Bang bang, that awful sound
Bang bang, my baby shot me down
من پنج ساله بودم و او شش ساله
تکه چوبی را اسب خود می‌کردیم
او سیاه می‌پوشید و من سفید
و همیشه او در مبارزه پیروز می‌شد
بنگ بنگ، او به من شلیک می‌کرد
بنگ بنگ، من روی زمین می‌افتادم
بنگ بنگ، چه صدای وحشتناکی!
بنگ بنگ، دلبرک‌ام به من شلیک کرد
فصل‌ها از پیِ هم آمدند و زمان گذشت
بزرگ که شدم او را از آنِ خود می‌دانستم
او همیشه می‌خندید و می‌گفت:
بازیمان را یادت هست؟
بنگ بنگ، من به تو شلیک می‌کردم
بنگ بنگ، تو روی زمین می‌افتادی
بنگ بنگ، آن صدای ترسناک
بنگ بنگ، من تو را از پا در می‌آوردم
به افتخار من مردم می‌زدند و می‌خواندند
و زنگ کلیسا را به صدا در می‌آوردند
حالا دیگر او نیست و من نمی‌دانم چرا
هنوز هم گهگاه برایش گریه می‌کنم
او حتی از من خداحافظی هم نکرد
حتی حوصله نکرد تا به دروغ هم شده چیزی بگوید
بنگ بنگ، او به من شلیک کرد
بنگ بنگ، من روی زمین افتادم
بنگ بنگ، چه صدای وحشتناکی!
بنگ بنگ، عزیزم مرا از پا در آورد
دیدگاهتان را بنویسید