وقتی …..
در زندگی ات عمل ، بیش از حرف نقش ایفا می کتد .
منکر ترس نمی شوی ام با هر نوع آن به طور منطقی برخورد می کنی.
هر روز – بارها و بارها – به خودت می گویی:هی! تو فوق العاده ای … فوق العاده !
برای زیباتر شدن سیرتت تلاش می کنی .
کارهایی را – هر چند کوچک – که می توانی برای مردم شهرت انجام دهی . یادداشت کرده و هر هفته به یکی عمل می کنی.
وقتی کسی از اطرافیانت در مسیر پیشرفت قرار می گیرد ، او را عقب نمی کشی بلکه کمکش می کنی تا راحت تر و سریع تر مسیرش را طی کند.
همیشه سعی می کنی از مفهوم “اتحاد با دیگران ” در جهت مثبت – کمک به افراد – استفاده کنی نه در جهت منفی آزرده کردن یک نفر.
وقتی مشکلی در زندگی داری – مثلا بیماری – سعی می کنی دلیل آن را در اندیشه های خودت پیدا کنی.
از زندگی معنوی انسان ها . مرزهای جغرافیایی را بر می داری.
با برقراری تعادل در امور زندگی ات ، اوضاع را کنترل می کنی.
خودت را برای اشتباهات کم و کاری های گذشته سرزنش نمی کنی بلکه سعی می کنی دیگر آنها را تکرار نکنی. اعتقاد داری که آفریده با عظمتی هستی!!